DIAGNOZA I TERAPIA LOGOPEDYCZNA
Pomagamy małym dzieciom, przedszkolnym, szkolnym, młodzieży z takimi zaburzeniami wymowy jak np. seplenienie, rotacyzm, jąkanie, terapią dzieci z niedosłuchem, rozszczepem.
W trakcie terapii logopedycznej zapobiegamy, rozpoznajemy oraz usuwamy wad wymowy. W procesie terapii logopedycznej bardzo ważne jest, zaangażowanie dziecka, ale również jego rodzica.
Dziecko powinno uczestniczyć w zajęciach systematycznie, a opracowany materiał rodzic utrwala z dzieckiem w domu. Włączenie się rodziców w proces terapii pozwala na lepsze wyniki w ćwiczeniach prawidłowej wymowy i szybszej jej automatyzacji w mowie spontanicznej.
Tylko systematyczne, krótkie (ok. 10 min.) ćwiczenia i współpraca z rodzicami gwarantują sukces prowadzonej terapii.
Do najczęściej spotykanych zaburzeń mowy z którymi rodzice zgłaszają swoje dzieci jest:
-
seplenienie międzyzębowe występujące w czasie wymawiania takich głosek jak np.: t, d, n, s, z, c, dz - wówczas język wsuwany jest między zęby,
-
seplenienie proste podczas, którego najczęściej następuje zamiana głosek sz, ż, cz, dż na s, z, c, dz, bądź też na ś, ź, ć, dź np. zamiast szatnia mówi satnia,
-
rotacyzm czyli brak głoski r lub głoska r jest zastępowana głoską l albo j. Może też być wymawiana nieprawidłowo.
-
bezdźwięczność jest wtedy, gdy głoski dźwięczne ulegają ubezdźwięcznieniu
np. woda – fota, mowa jest cicha, niewyraźna.
DIAGNOZA I TERAPIA NEUROLOGOPEDYCZNA
Głównym celem terapii neurologopedycznej jest diagnoza i terapia zaburzeń mowy o podłożu neurologicznym, czyli takich, które powstały u dziecka na skutek uszkodzenia lub dysfunkcji układu nerwowego.
Terapia neurologopedyczna prowadzona jest u dziecka
-
z tzw. grupy ryzyka: urodziło się z ciąży o nieprawidłowym przebiegu, z trudnościami okołoporodowymi,
-
które jest wcześniakiem, długotrwale przebywało w inkubatorze, było karmione sondą,
-
u którego zdiagnozowano zaburzenia neurologiczne, zespół genetyczny, zaburzenia ze spektrum autyzmu, opóźnienie psychoruchowe,
-
u którego obserwuje się nadmierne ślinienie się i stale otwarte usta,
-
które ma problem z jedzeniem: odmawia przyjmowania pokarmów o stałej konsystencji, ma trudności z gryzieniem i połykaniem, nie lubi twardych pokarmów,
-
które ma problem z mówieniem np. ma wadę wymowy lub np. gdy roczne dziecko nie wypowiada podstawowych słów, dwuletnie, a nawet trzyletnie dziecko nie mówi nic albo mówi bardzo mało i niewyraźnie.
DIAGNOZA I TERAPIA INTEGRACJI SENSORYCZNEJ (SI)
Metoda integracji sensorycznej jest jedną z najnowszych kompleksowych metod terapeutycznych w Polsce. Stosowana jest w odniesieniu do dzieci z opóźnieniami w rozwoju psychoruchowym, mowy, trudnościami w nauce szkolnej i z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego.
Co to jest integracja sensoryczna i na czym polega?
Integracja sensoryczna to proces neurologiczny, w którym mózg otrzymuje informacje ze wszystkich zmysłów, które następnie rozpoznaje, interpretuje, segreguje, łącząc ze sobą i z wcześniejszymi doświadczeniami, a następnie odpowiada adekwatną reakcją.
Jeżeli informacje płyną w sposób zintegrowany (w prawidłowej organizacji) mózg może ich użyć do formowania percepcji zachowania, uczenia. Natomiast jeżeli strumień informacji jest niezintegrowany (w nieprawidłowej organizacji) to wówczas funkcjonowanie systemu nerwowego jest zakłócone, a co za tym idzie funkcjonowanie dziecka w jego codziennym życiu też jest zaburzone.
Zaburzenia procesów SI wpływają negatywnie na wiele obszarów funkcjonowania dziecka. Opóźniają kształtowanie zdolności komunikacyjnych, rozwój motoryczny, społeczny i emocjonalny i występują między innymi u dzieci z deficytem uwagi (ADD), z zespołem nadpobudliwości ruchowej (ADHD), a także z zespołami genetycznie uwarunkowanymi.
TERAPIA RĘKI
Głównym celem terapii ręki jest usprawnianie precyzyjnych ruchów palców i całej dłoni oraz dostarczenie dziecku odpowiednich wrażeń dotykowych w zakresie czucia głębokiego /proprioceptywnego/ i powierzchniowego. Ćwiczenia w formie zabawy rozwijają sprawność ruchową dłoni dziecka, umiejętność chwytu oraz koordynację pomiędzy dłońmi, potrzebną do wykonywania różnych funkcji, w tym precyzyjnych takich jak nauka pisania.
Podczas zajęć diagnozujemy napięcie mięśni dłoni, rodzaj chwytu narzędzia pisarskiego i jego nacisk na kartkę, a następnie w ramach terapii stosujemy masaże i ćwiczymy potrzebne umiejętności. Terapia prowadzona jest w formie zabawy, a główny nurt jaki przyświeca w czasie zajęć to podążanie za dzieckiem.
OCENA ROZWOJU PSYCHORUCHOWEGO
Test służący do oceny rozwoju psychoruchowego dziecka w wieku od 1 miesiąca życia do ukończenia 9 roku życia.
NAUKA CZYTANIA I PISANIA / TRUDNOŚCI SZKOLNE
Terapia pedagogiczna ma na celu pomoc dziecku w niwelowaniu niepowodzeń szkolnych takich jak:
-
specyficzne trudności w czytaniu (dysleksja)
-
specyficzne trudności w opanowaniu, czytelnego pisma, o niskim poziomie graficznym (dysgrafia),
-
specyficzne trudności w opanowaniu poprawnej pisowni, w szczególności pod względem ortograficznym (dysortografia),
-
trudności w liczeniu, generalnie z opanowaniem materiału z matematyki (dyskalkulia)
TERAPIA MIOFUNKCJONALNA WG A. KITTEL
Pod pojęciem zaburzeń miofunkcjonalnych należy rozumieć przede wszystkim nieprawidłowe połykanie u dzieci w różnym wieku. Oznacza to, że język podczas połykania napiera na zęby lub jest wciskany między zęby. Wówczas najczęściej u dziecka występuje sygmatyzm między zębowy.
A wtedy konwencjonalny sposób terapii nie przyniesie oczekiwanych efektów.
Celem terapii miofunkcjonalnej jest koordynacja pracy mięśni języka tak, by język mógł samodzielnie transportować ślinę i pożywienie.
KOMUNIKACJA ALTERNATYWNA I WSPOMAGAJĄCA SYSTEMEM PECS
PECS (Picture Exchange Communication System)
to opracowana przez Lori Frost i Andrew S. Bondy metoda komunikacji alternatywnej i wspomagającej skierowana do osób ze spektrum autyzmu lub z innymi zaburzeniami rozwojowymi.